Cu Chi - Trang Bang - Saigon

Vandaag vroeg op! 5:15 gaat de wekker. We gaan naar de Cu Chi tunnels. Een complex gebouwd in de tijd van de Vietmin de voorgangers van de Vietcong. Deze werden gebruikt eerst om mensen uit de franse gevangenis te halen. Later tijdens de invasie van de Amerikanen is het complex groter gemaakt tot nu toe zijn er ongeveer 300 km aan tunnels ontdekt maar worden nog steeds stukken ontdekt.

Grappig genoeg hebben de Amerikanen aan het begin van de oorlog een basis precies gebouwd bovenop de tunnels. Later kwamen ze erachter en werd het gebied van Cu Chi ook benoemd tot een free striking zone, wat betekend dat men zoveel bommen als men had erop mocht gooien, dit is dan ook de zwaarst gebombardeerde plek op aarde. P.s. Op Vietnam zijn 3 keer zoveel bommen gegooid dan tijdens de tweede wereldoorlog. Op Cu Chi is 1/3 van het totale aantal bommen gegooid. Dus net zo veel als tijdens de hele tweede wereldoorlog.

De Amerikanen hebben van alles geprobeerd om de Vietcong uit de tunnels te krijgen. Ze hebben de tunnels gebombardeerd, ze geprobeerd onder water te zetten, gas erin laten lopen, tunnelratten erin sturen (getrainde Phillipeinse of thaise soldaten die in de tunnels konden vechten omdat de Amerikanen te groot waren) en honden trainen en erin sturen. Maar niks heeft mogen baten en de tunnels zijn tot aan de dag van vandaag nog steeds intact. Er zijn drie lagen tunnels de eerste zit op 3 meter de tweede op 6 meter en de derde op 9 meter.

We komen aan en krijgen uitleg over het terrein de tunnels en hoe het deels ging. We beginnen aan onze wandeling over het terrein. Er zijn veel kraters te zien waar de bommen opgegooid zijn. We komen bij een ingang van een tunnel. Erg klein en smal.

We lopen verder en komen bij allemaal boobytraps die gemaakt zijn door de Vietcong van Amerikaans materiaal wat ze verzamelden. Dit zijn nare boobytraps, ze zijn niet gemaakt om te doden maar om te verwonden. Een verwonde soldaat had namelijk meer aandacht nodig van meer mensen dan een dode. Dus de boobytraps werden niet gemaakt om te doden maar wel flink verwonden en ervoor zorgen dat men infecties kreeg. Dat deden ze door op de spiesen van de boobytrap te plassen of ontlasting op te maken en afval erin gooien.

We komen er ook achter dat ze vroeger kookten in de tunnels. Dit werden Ho Chi Min keukens genoemd. Men kookte en had een afvoer voor de rook die soms wel 100 meter verderop lag. De rook ging dan door een soort wol en als het dan boven de grond kwam, steeg het maar max een halve meter boven de grond. Koken gebeurde echter alleen in de vroege uren. Zo zag men de rook niet aangezien in het oerwoud, wat Cu Chi is, altijd een grond nevel aanwezig is in de ochtend.

We verlaten Cu Chi en gaan naar Trang Bang. Daar waar de wereldberoemde foto van Kim Phuc is genomen. Dat meisje wat blood op straat rent en huilt terwijl je achter haar de Agent Orange oftewel napalm ziet. Hier woont nog altijd familie van Kim Phuc die zelf in Canada woont. We komen aan bij het huis van haar broer. Deze woont nog aan de straat die men toen gebombardeerd heeft met Napalm. Zijn vrouw heeft een klein restaurant en hier gaan we eten. Voor het eten krijgen we een documentaire te zien van Kim Phuc. Die zelf nu al kinderen heeft maar nog steeds lijd aan de gevolgen van de napalm. Haar rug en armen zijn voor een groot deel verbrand.

Na de lunch die bestond uit een noodle soep. Smaakte goed! Gaan we naar een Cao Dai tempel. Dit is een geloof wat een combinatie is tussen Boeddhisme, christendom, taoïsme, islam en confucianisme.
De tempel is opgeschilderd in allerlei bonte kleuren, op het plafond is de lucht afgebeeld met sterren en wolken en een draak. Er gaat een dienst beginnen we mogen blijven maar moeten op het balkon gaan staan. Zo kleurrijk als de tempel is zo summier is de kleding die de tempelgangers dragen. Ze zijn helemaal in het wit gekleed. De dienst begint. Deze bestaat uit een lied daarna een diepe buiging en dan weer overnieuw. Het is meer een soort mediteren. Bij de derde ronde van meditatie houden er het voor gezien.

Terug naar Saigon oftewel Ho Chi Min stad. We eten bij... jawel de Burger King! Voor nog geen 7 euro dat past ons wel! Vooral omdat het naast het hotel zit. We gaan nog naar de avond markt die hier is. We zijn een beetje aan de vroege kant dus we kunnen staan kijken hoe dit allemaal klaar gezet wordt! Best indrukwekkend. Vooral dat er geen ongelukken gebeuren. Want de over kappingen waaronder de kraam staat zijn net party tenten met wielen die alleen nog even uit elkaar getrokken moeten worden om goed te staan. Maar deze worden met de brommer op plek gezet. Dit gebeurd als volgt. 1 voet achter de tent haken op de brommer gaan zitten en vol gas tussen de mensen door rijden met zo'n tent (die best groot zijn). We lopen de markt over maar kopen verder niks.