Hoi An

Vandaag verlaten we Hué weer. We gaan weer met de bus onderweg naar Hoi An wat in het vroegere zuid Vietnam ligt. Om hier te komen gaan we via de wolkenpas. Maar das een 3 uur rijden en om in Hoi An te komen is het wel 4 uur.

We vetrekken uit het hotel om 8 uur. Eerst moeten we nog even pinnen en na drie banken is het raak en krijgen we geld! Geweldig systeem Vietnam dat pinnen werkt echt! (Not). We rijden een twee uur en komen bij onze plas stop. Een half uur meer als genoeg. We slaan nog een beetje proviand in( chips en wat te snaaien voor onderweg. We gaan nu onderweg naar de wolkenpas en al redelijk snel zijn we bij het begin. Het lijkt erop dat de pas in wolken is gehuld, dat terwijl de pas "maar" 496 meter hoog is. Wat eigenlijk niet heel hoog is. We komen boven aan de pas. Net als vele andere toeristen. Hier boven staan nog bunkers van de Amerikanen en het zicht is eigenlijk niet heel slecht. We kunnen gelukkig wel wat zien. Dus das wel fijn. Het is wel erg heiig.

We gaan verder naar Hoi An en maken nog een korte stop op China beach de plek waar vroeger de Amerikaanse soldaten zaten als ze korte vakantie hadden (r and r). Dit was het surfers paradijs en men zegt dat er wel een tig bordelen stonden waar ze even van bil konden.

We komen aan in Hoi An en gaan eerst lunchen. Dit is al de derde dag dat we geen loempia's hebben gehad! Afkicken. Na de lunch gaan we lopen door het leuke centrum van Hoi An wat bestaan uit allemaal kleine straatjes die gevuld zijn met winkeltjes en kleermakers. Dit is namelijk ook het kleermakers stadje van Vietnam. Wat ook erg leuk is dat er alleen fietsers en wandelaars in het centrum mogen! Dus geen toeterende brommers of auto's. Wanneer we bij het Tan ky house zijn begint het te regenen hier gaan we binnen kijken. Het is een huis wat gebouwd in Japanse en Chinese stijl. Het is leuk en hier wonen nog steeds de originele eigenaars in wel de 7de generatie. Het huisje ligt naast de rivier. Het enige nadeel is dat de rivier heel hoog staat en gevuld is met slib vanuit de bergen dus er zijn vaak overstromingen hier in Hoi An en in het huisje heeft het water dus al over de twee meter hoog gestaan!

Na even treuzelen aangezien het wel heel hard begint te regenen gaan we toch maar verder en komen we bij de Japanse brug die het Chinese gedeelte met het Japanse gedeelte van Hoi An verbind. Het is een oude brug en ook in de brug staat een tempel. Over de locatie van de brug gaat het volgende verhaal. Er was vroeger een een monster wat zo groot was dat zijn kop in China en zijn staart in de Indische oceaan ligt. Als hij bewoog dan gebeurde er een natuurramp zoals een aardebeving of een tsunami. De brug in Hoi An moet precies gebouwd zijn over het zwakke gedeelte van het monster. Zo kon hij zich niet meer bewegen en was alle ellende klaar. Daarom bevind zich ook in de brug een tempel.

Het regent steeds harder en we gaan verder naar een Chinese tempel. Waar aan het plafond wierook cilinders hangen die een maand lang branden.

We lopen in de richting van ons hotel en er is weinig droog houden aan. We lopen onder 1 paraplu omdat die van Jess nog in de bus ligt. De straten staan blank en de putten beginnen te overstromen. Wanneer we bijna bij het hotel zijn staan we echt tot onze enkels in het water.

We komen in ons hotel. Het is een wat ouder hotel. De badkamer is oud en eigenlijk aan vervanging toe. Verder is de kamer netjes. Alles is schoon en dat telt.

Wanneer het opklaart gaan we Hoi An weer in. Het miezert nog wel maar we gaan nu allebei gewapend met een plu onderweg. De straten zijn weer te herkennen en al het water is weer weg. We eindigen bij een kleermaker en Jess besteld een bloesje morgen passen. We zijn allebei erg nieuwschierig.

We gaan terug naar het hotel en komen langs een tempel dus ik foto maken staan daar drie dames met mandjes op hun nek. ( zoals je ze ook altijd in de film ziet, p.s. die lopen hier niet alleen voor de show overal kom je ze tegen ook in de gebieden waar geen toeristen komen) ze gaan staan. Voor de foto en Jess moet tussen hun in komen staan ze krijgt de mandjes op haar schouder en de bekende strohoed op haar hoofd. Foto. Ja en nu moeten we wat kopen natuurlijk, ze verkopen eigenlijk allemaal fruit. Dus we krijgen wat bananen ect. Afrekenen 150000 dong. Pardon!! Das 6 euro! Nou ja we drukken de dames elk 50000 dong toe en vervolgen onze weg. Het is wel een leuke foto geworden.

We gaan in de avond met bijna de hele groep uit eten. We komen nu in het donker in Hoi An en het is zo leuk! Overal branden lantarens en lampjes. Heel gezellig! Eenmaal in het restaurant bestellen we per tafel en krijgen we per tafel ook eten. Maar iets gaat er mis en ik moet lang wachten op mijn hoofdgerecht. Hmmm nou ja. Daarna toetje. Ijs met caramelsaus en meringue. Heerlijk...... Eerst krijg ik wel het goede toetje verkeerde saus. Sorry madame en ze neemt hem direct weer mee. Toetje twee is een brownie met caramelsaus weer verkeerd en nummer drie.... is warempel goed!

Morgen gaan we op Fietse lekker op zijn Nederlands!!