Saigon/Ho Chi Min stad

Vandaag verlaten we ons prachtige resort weer! Zo jammer! Het was een prachtige plek gister hebben we allemaal een mooi rood kleurtje gekregen. Het zwembad, een infinitie pool, was ook prachtig. Een groot deel van onze medereizigers hebben waterpolo gespeeld! Zo leuk om naar te kijken vooral omdat het meer waterworstellen is dan waterpolo. Onze dag bestond gister dan ook uit weinig doen verbranden en zwemmen.

Maar vandaag gaan we weer vertrekken en richting Ho Chi Min stad beter bekend als Saigon. Het is een tocht van ongeveer 4,5 uur. Het laatste stuk komen we op een stuk weg wat de superhighway wordt genoemd! Geen brommers toegestaan en jawel de bus rijd wel 130 km per uur!!! Zo snel zijn we nog niet gegaan. De bus blijkbaar ook niet want er gaat een piepje af de hele tijd dat we boven de 110 komen. Een soort waarschuwing dat de bus niet zo snel mag! We komen aan het eind van de superhighway en zoals verwacht in Vietnam gaat dit in een keer over in een vreselijk slechte weg! Gaten en geen doorkomen aan bijna. En weer heel veel brommers. Dus we zijn in Saigon. We gaan lunchen.

Na de lunch gaan we een stadstour maken. We beginnen bij het oorlogs museum in Saigon eerst genaamd het American crime museum maar sinds ze weer handelen met Amerika heet het the war remnants museum. Buiten staat allerlei apparatuur zoals helicopters ect. We gaan het museum in wat uit 3 verdiepingen foto's bestaat. Van de oorlog tussen de Vietcong en de Amerikanen bestaat vreselijk veel foto materiaal omdat de amerikanen journalisten mee stuurden het front op om te laten zien wat ze deden. Dit hebben de Vietcong later ook gedaan. Er hangen vreselijke foto's van mensen die worden vermoord tot verminkte kinderen omdat hun ouder zijn blootgesteld aan een gifgas. We hadden 45 minuten. Wanneer we het pand verlaten en naar de tijgerkooien gaan (waar vroeger gevangenen werden vastgehouden en gemarteld) zien we dat onze tijd al op is. Op naar de bus. Wel met een vreemd gevoel in de maag. Toch vreselijk wat er gebeurd is en dan ook nog bedeken dat er per dag nog 6 mensen gewond raken door mijnen of bommen die niet opgeruimd zijn en dat er nu nog mensen met een afwijking worden geboren vanwege het gifgas wat op Vietnam gegooid is.

Tijd voor iets leukers! We stoppen voor het Independce Palace was het vroegere presidentiële paleis. Hier zijn de Vietcong met tanks door de hekken gereden op de dag dat de oorlog eindigde.

We gaan verder en lopen langs de Notre dam van Saigon, wat ps een slap aftreksel is van de echte! Het postkantoor wat op een station lijkt, wat het ook had moeten zijn. Het is een prachtig gebouw gebouwd in de franse stijl door meneer Eiffel. We vervolgen onze weg en komen bij de Opera. Hier mogen we niet naar binnen. De Opera wordt tot op de dag van vandaag nog steeds gebruikt. Naast de opera ligt hotel continental waar in de oorlog alle journalisten zaten. We lopen een stuk door Dong Khoi de duurste straat van Saigon. Hier zitten dus ook ontwerpers zoals versace, dior ect.

We gaan naar ons hotel. Midden in het centrum. Dichtbij alles eigenlijk wel. We worden gewaarschuwd dat de kamers wat kleiner zijn dan dat we gewend zijn. We zijn benieuwd. Eenmaal op de kamer valt het heel erg mee! De kamer is best groot met twee bedden een tweepersoons en een eenpersoons bed. Met een ruime badkamer met jawel een bubbelbad!

Vanavond gaan er uit eten bij de BBQ Garden. Hier krijg je een tafel met een ingebouwde BBQ plaat. We bestellen een bord met allerlei soorten rundvlees. Rustig bakken we onze kleine stukjes vlees. Heerlijk! Een goede afsluiting voor deze avond.