My Lai - Quy Nhon

Van gister hebben we geen verslag gemaakt. Waarom nou niet? Nou omdat we echt niks hebben gedaan wat noemenswaardig is.

Vandaag hebben we weer een lange dag voor de boeg. We maken maar 1 interessante stop en verder is het 7 uur rijden om op de plek van bestemming te komen Quy Nhon. We maken een plas stop en daarna gaan we richting My Lai. De plek waar tijdens de oorlog de Charlie compagnie het bevel kreeg om op alles te schieten wat bewoog. Omdat de Amerikanen vermoedden dat hier Vietcong zaten. Alleen zaten hier geen Vietcong maar alleen kinderen vrouwen en ouderen. Die allemaal zijn afgeslacht door een deel van de Charlie compagnie. Zij die het moorden niet konden of weg wilden van het slagveld schoten zichzelf in een voet oh gaven zichzelf een andere verwonding zodat ze van het slagveld mochten.

We krijgen tijdens de busrit een documentaire te zien van brandpunt over My Lai en over een helikopter piloot genaamd Hugh Thompson die het moorden tot halt heeft geroepen (door tegen Luitenant Cally te zeggen dat hij moest ophouden met schieten of hij zou hem neerschieten) en 13 mensen heeft leven heeft gered. Door hen in zijn kleine helikopter mee te nemen en naar een ziekenhuis in de buurt te brengen. Het is een indrukwekkende documentaire en wanneer Hugh Thompson een slachtoffer vindt wat hij heeft gered zegt ze alleen waarom heb je niet meer gered. Omdat er maar drie in zijn helikopter konden per keer.

Wanneer de documentaire is afgelopen komen we aan in 1 van de dorpen die onder My Lai valt. Er is een klein museum bij. Als je binnenkomt zie je direct een grote zwart marmeren steen met 500 namen erop. Alle slachtoffers van My Lai. Je kunt nog door de ruïnes van het dorp lopen. Aangezien de Amerikanen ook alle huizen hebben verbrand en al het vee hebben afgemaakt. Op de palmbomen die in dit dorp staan zijn de kogelgaten nog goed zichtbaar.

Deze plek heeft heek veel indruk op ons gemaakt en wanneer we weer in de bus komen is iedereen ook stil. We zijn allemaal toch aan het verwerken wat we gezien hebben

Bij het verlaten van My Lai komen we langs een huis met allemaal ronde gaten. Nou wordt in verteld dat de vogel geluiden die we hebben gehoord, niet echte vogels zijn maar dat het geluid uit een box komt die op het dak van dit huis staat. Dit huis is namelijk geen huis maar een plek waar zwaluwen hun nest kunnen bouwen. Deze worden dan weer verzameld en het blijkt dat deze nestjes voor 900 dollar de kilo weg gaan om gegeten te worden. Als men nestjes heeft die uit een grot komen dan kan een kilo het dubbele opbrengen. Dit heeft je maken met het speeksel waar de zwaluwen mee bouwen dat geeft een aparte smaak.

4 uur later komen we aan in Quy Nhon. Een stad aan de zuid Chinese zee. Het is inmiddels al 5 uur en de heel veel vietnamezen zijn op het strand voor hun dagelijkse oefeningen. Er wordt gezwommen, gelopen, gevoetbald, gevolleybald, gezwommen en mensen doen aan yoga. Dit is gebruikelijk in Vietnam. Vroeg in de ochtend en voordat de zon ondergaat doen zij hun oefeningen om aan hun beweging te komen. We lopen nog even het strand op het water is warm de wind is een beetje verfrissend. Om 7 uur gaan we eten. Een buffet deze keer maar er wordt direct verteld dat we ons we niet te veel van moeten voorstellen. Het broodje kaas is erg lekker wordt nog vermeld en dat is ook zo! Gewone kaas hebben we de hele vakantie nog niet gehad dus het is heerlijk!

Morgen weer vroeg op! Onderweg naar Nah Trangh! Wake up call.... 5:30!